Dushanbe

14 Juni. Dushanbe is een jonge stad, vanaf 1924 gebouwd door de Sovjets en daarmee creëerden de Russen gelijk een nieuwe hoofdstad voor de daarna opgerichte Sovjetrepubliek Tadjikistan. De stad heeft de kenmerken van een typische Sovjetstad: brede lanen, veel groen en fonteinen. De stad is zich nog steeds verder aan het uitbreiden, overal zie je in constructie zijnde hoogbouw. De buitenkant van deze flats zijn vaak geschilderd in afwisselende kleuren. Aan de gevels van veel gebouwen, hangt het portret van het staatshoofd. De hele stad en de toegangswegen zijn versierd met gloednieuwe wapperende vlaggen. Binnen tientallen meters van elkaar staan politie, bewaking en militairen die er streng op toe zien dat wij en de bevolking niets verkeerds doen en ook niet oversteken als het stoplicht op rood staat. Iedereen houdt zich hieraan en wij luisteren ook heel braaf. Wat is er nu eigenlijk aan de hand? Het blijkt dat er op 14 en 15 juni in Dushanbe een grote conferentie (CICA) is waaraan 27 landen uit geheel Azië aan deelnemen onder toeziend oog van de Verenigde Naties. Ook de leider Xi Jinping van China, Erdogan en Poetin zijn aanwezig. Ze vergaderen over vrede, veiligheid en stabiliteit in Azië. Heel goed idee maar voor ons houdt dat in dat de sommige wegen geblokkeerd zijn omdat diplomaten in zwarte auto's vrij baan moeten hebben, veel winkels en de bazaar zijn gesloten. Ook zijn veel doorgaande wegen niet toegankelijk omdat er aan wordt gewerkt. Onze navigatie is daarom ook regelmatig de weg kwijt en stuurt ons door wijkjes en straatjes rondom de hoofdwegen die uiteindelijk tot niets leiden en we weer moeten keren. Het is een drama om in deze stad zelf te rijden.

Vanochtend zijn we naar het Hissar fort geweest, 30 kilometer buiten Dushanbe. Vanwege zijn strategische ligging op een heuvel is het fort 21x vernietigd, onder andere door Cyrus de Grote, Alexander de Grote, Dzjengis Khan en het Rode Leger. Het poorthuis met zijn twee torens vonden wij erg indrukwekkend.

's Middags zijn we naar het hart van Dushanbe gegaan, Rudaki straat en park. Hier staan een aantal van de vele bezienswaardigheden: het hoge monument van Ismail Somoni (grondlegger van het oorspronkelijke Tadjikistan) met daarboven een gouden boog van 43 meter. Deze boog (1997) symboliseert de onafhankelijkheid. Het standbeeld met de gouden kroon en scepter met zeven sterren moet het staatshoofd voorstellen. Op het eind van een lange laan met fonteinen staat een 45 meter slanke hoge toren met bovenop een gouden geit met twee hoorns. In het park ernaast zagen we de de boog van Rudaki met het mozaïek.

Moe van alle indrukken maar vooral ook gesloopt door een temperatuur van 33 graden, was het heerlijk om in ons statige hostel Hello Dusjanbe een time-out in te lassen. Dit hostel verdient een dikke 10. We sliepen in een budget kamer voor €18 per nacht, maar het leek wel een kamer voor een staatshoofd met zijn Victoriaanse meubels erin. Het personeel (studenten) zijn heel aardig en spreken prima Engels. Een verademing want meestal luisteren we minutenlang heel beleefd naar eenzijdige verhalen van mensen die graag met ons willen spreken. Ook al geven we gelijk aan dat we geen "Russia" kunnen.

15 Juni. Deze dag stond in het teken van de voorbereidingen voor de komende 8 dagen. We gaan een deel van de Pamir Highway M41 rijden. De op één na hoogst berijdbare weg ter wereld. En verder door de Wakhan vallei, langs de grens met Afghanistan. Dit is een deel van Tadjikistan met hoge bergtoppen van meer dan 6000 meter hoog en bergpassen van hoger dan 4500 meter. Volgens de verhalen en foto's van anderen schijnt het een adembenemend mooi maar ook ruig gebied te zijn. De meeste toeristen gaan naar Tadjikistan vanwege deze Pamir Highway. 

We hebben genoeg proviand ingeslagen voor onderweg. Een slaapgelegenheid zullen we ter plekke moeten regelen want internet- en mobielbereik is er niet altijd. (Of heel traag)

De mensen in Dushanbe zijn rijk of arm. Een middenklasse schijnt er amper te zijn. We zijn vanmiddag in een grote Shopping Mall geweest waar echt werkelijk alles te koop is. Ook aan speelparadijsjes  voor kinderen is gedacht. Maar waar we ons erg over verbaasden, was een afgezet terrein van 10 x 20 meter met zand bedekt waar bruggetjes, greppels en grensversperringen in waren nagemaakt. Diverse Russische mini-tanks stonden op strategische plekken opgesteld met de loop schietklaar. Het bleek een speelterrein voor kinderen te zijn. Een mini-tank kon worden gehuurd en de kids mochten zich uitleven in het spelen van oorlogje. 

Zodra we na 16 juni weer in de gelegenheid zijn om het volgende verhaal, foto's en video's te plaatsen, zullen we dat zeker doen.