Khujand, Istaravshan en Iskander Kul

11 Juni. Vandaag had de Delica een rustdag en wij een cultureel dagje in de op één na grootste stad van Tadjikistan: Khujand. Khujand is van oorsprong gelegen langs de Zijderoute. En Alexander de Grote heeft daar ook zijn sporen achtergelaten. Ten tijde dat Rusland hier de baas was, vluchten veel Russen tijdens de 2e Wereldoorlog naar Tadjikistan. Deze mensen zijn blijven hangen. Op straat zie je dat terug aan het uiterlijk van de bevolking. De mensen zijn vriendelijk maar meer gereserveerd dan in Oezbekistan. Ze zien er verzorgd uit en Khujand oogt welvarend. Naast de hoog bejaarde auto's zie je ook veel BMW en Mercedes rijden. Deze universiteitsstad is belangrijk voor de industrie, wetenschap en cultuur en is gelegen in het centrum van Noord Tadjikistan. Overal zie grote imponerende afbeeldingen hangen van de president Emomali Rahmon. Met deze man wil je liever geen ruzie hebben. 

Het geweldige "Golden Appartments" ligt op loopafstand van alle bezienswaardigheden. We hebben de volgende bezienswaardigheden vandaag bezocht: Mausoleum en standbeeld van de Kamel Khujandi, Khujand fortres, Mausoleum of Sheikh Muslihiddin, Minaret Khanaka en de Panshanbe bazaar. Zie foto's.

We begonnen de dag met een bezoek aan het park waar plastic bambie' s aan het grazen waren tussen de nepbloemen. Dit is het ultieme geluk voor verliefde stelletjes om op een bankje tussen de kitsch elkaar lief te hebben. Bas werd gewenkt door drie mannen en dronk vrolijk een kopje thee mee uit hun thermosfles terwijl Margit de romantische prieeltjes en gebouwen fotografeerde. Eén van de mannen had een briljant idee. Aan de oever van de Syr Darya rivier had hij een motorbootje liggen en hij wilde ons wel voor 10 minuten meenemen op een sightseeing tour. We stuiterden over het water heen en weer en dat was het dan, voor bijna €3,00. Maar dikke pret hadden we wel. Op de Panshanbe bazaar kregen we een vliegenmepper cadeau. Wat moeten wij in vredesnaam met een vliegenmepper doen???  We zagen de lol er wel van in en Margit begon Bas achterna te zitten met dit slagwapen. Iedereen lag dubbel van de lach. 

Op het eind van de dag deden de voetjes zeer en was het daarna heerlijk relaxen op de sofa in het appartement.

Voor ons avondeten stond er schapentong soep op het menu. Het was voor Margit wel even slikken toen ze in haar soepkom roerde en er een complete schapentong naar boven kwam drijven. Maar het was wel verrassend lekker.

12 Juni. Al bijtijds startte de motor van de Delica om ons vandaag door de bergen te brengen naar het Iskander Kul meer op 2195 meter hoogte. Maar eerst stond het 2500 jaar oude museumstadje Istaravshan op het programma. We hebben daar het Khazrati-shokh Mausoleum met de bakstenen minaret, de citadel Mugh Teppa en de lichte blauwe betegelde koepel van de Kok-Gumbaz mosque bezocht. Zie foto's.

Kok-Gumbaz ligt in het centrum van het oude stadje en de navigatie stuurde ons over smalle straatjes. Dit was niet zo heel erg maar voordat we het in de gaten hadden, reden we over een weg met in het midden een riool van 60 cm diep en 60 cm breed! Bas heeft nog al eens de neiging om te veel naar links te sturen, omdat het stuur rechts zit. Dan wil je echt niet met je wiel in zo'n groot gat blijven steken. Weer achteruit rijden, was ook geen optie. Zelfverzekerd reed Bas verder zonder Margit 😖 😕😯. Zij besloot om een paar honderd meter te gaan lopen...

De route voerde verder door de bergen langs kuddes schapen, ezeltjes, woeste rivieren en hoge besneeuwde bergtoppen. De laatste 24 kilometer naar het Iskander Kul (genaamd naar Alexander de Grote welke hier op doortocht was naar India) Iskander = Alexander, Kul = meer. We moesten de prima geasfalteerde weg verlaten om over een zandweg vol kuilen ons einddoel van vandaag te bereiken. We hadden hier geen slaapplek gereserveerd. Na wat speurwerk vonden we een campsite met een aantal depressief ogende barakken. De trieste eigenaar gaf ons de sleutel van een naar schapenstal riekende kamer. De ramen hoefden we niet te openen om te luchten want het glas was al gebroken. We waren net op tijd aangekomen om te kunnen genieten van een magnifieke zonsondergang boven het Iskander Kul meer omringd door bergen met besneeuwde toppen.

WiFi was hier niet en daarom hadden we ook geen internet. Gelukkig waren we wel telefonisch bereikbaar. Zittend op een bankje aan de rand van het meer, kregen we het bericht van onze zoon Lars dat hij geslaagd 🇳🇱 was voor zijn HAVO examen. Een mooier plekje om dit goede nieuws te horen, kun je niet bedenken🥂.

13 Juni. Na een frisse nacht en een summier ontbijtje, trokken we onze wandelschoenen aan voor tocht naar een spectaculaire waterval 2 kilometer verderop. Klauterend over rotsblokken hoorden we het geraas naderbij komen. De uitkijkpost stak 2 meter uit de kant boven de waterval uit met een diepte van 25 meter. Het ijzeren vlonder bestond uit spijlen met een tussenruimte van 5 cm. Met angst in de ogen betrad Bas dit krakende platvorm. Na een paar pogingen overwon hij zijn hoogtevrees.  Deze dappere actie werd beloond met een prachtig uitzicht op de woeste waterval (zie video).

Verbrand door de zon reden we verder richting Dusjanbe, de hoofdstad van Tadjikistan. De weg voerde door een reeks tunnels waarvan de langste 2,7 kilometer was. Deze smalle Anzob tunnel, wordt ook wel de weg naar de hel genoemd. In het begin was er nog spaarzaam verlichting aan het plafond maar dat hield al heel snel op. Het was aarde donker en het voelde aan alsof we steeds dieper de aarde ingingen. We werden zo nu en dan verblind door het grote licht van de tegenliggers en hielden de adem in of we elkaar niet zouden raken. 

Hier in het welvarende Dusjanbe zagen wij bij binnenkomst al om de 50 meter politie en militairen staan die ook hier weer de Delica met belangstelling bekeken. Het gaf ons nou niet bepaald een prettig gevoel. Zou er iets aan de hand zijn?