Vrijdag 27 augustus. Van Arslanbob naar Talas

Wat zijn wij verwend. Ik krijg een flinke pot homemade walnotenjam cadeau en Bas een kalpak  (traditioneel hoofddeksel van vilt). Na een zeer warm en hartelijk afscheid van Muhridin en zijn familie, gaat de reis verder maar wel weer een beetje terug richting Bishkek. De stad Talas in het Noord-Westen en vlakbij Kazachstan is het einddoel voor vandaag. Een nieuwe regio voor ons waar eigenlijk zelden toeristen komen. De lange route van bijna 500 kilometer voert door brede valleien in het laagland, over bergpassen van meer dan 3000 meter hoog, langs de turquoise rivier de Naryn en kleine stadjes en dorpjes. Een zeer afwisselend landschap en dat telt ook voor de weersomstandigheden. In het laagland brandt de zon ongenadig op de snikhete Delica en bovenop de bergpassen is het winderig en koud. Ook krijgen we te maken met een hete storm die ervoor zorgt dat het stof als een waas zich uitspreidt over het landschap. De Delica wordt flink heen en weer geschud maar trotseert zonder problemen dit natuurgeweld.

Na een veel te lange rit van 11 uren, zijn we in Talas. Google Maps vindt feilloos de weg naar guesthouse Rai Zein. Maar ondanks ons gebonk op de metalen poort en geroep, komt er niemand. Net op het moment dat we de auto starten om verder te gaan, vertelt een vriendelijk ogende jonge man dat we wel in de goede straat zijn maar bij het verkeerde huis. Hij neemt ons mee door de witte poort en op het eind van de smalle oprijlaan doemt 50 meter verder het guesthouse op waar we moeten zijn. Zoals gewoonlijk hangt er nergens een naambord langs de kant van de straat. Hoe slim is dit?