Zaterdag 28 augustus 2021 Talas

Talas is een rustig marktstadje met brede straten, gelegen in een uithoek van Kirgizië. Toch is deze stad zeer bekend vanwege de tombe van Manas uit klei opgebouwd en van origine uit 1334. Hij is een nationale held die wordt beschreven voor zijn heldendaden in een epos  van meer dan 1000 jaar geleden en wordt doorgeven van generatie op generatie. Sinds de onafhankelijkheid in 1991 van Kirgizie van Rusland, is hij zeer geliefd bij het volk en mensen komen hem eer bewijzen bij zijn tombe waar pelgrims gebeden zingen uit de Koran. De façade van de tombe is rijk gedecoreerd met uit steen gehouwen Arabische inscripties.

Wij zijn deze ochtend één van de eerste bezoekers en de heilige tombe steekt prachtig af tegen de fel blauwe lucht. Ook hebben we het geluk om de pelgrims hun gebeden te horen zingen.

31 Augustus is het onafhankelijksdag en dat wordt heel uitgebreid gevierd. Laten we nu net op de "place to be" zijn. Bobo's rijden onder politiebewaking met gillende sirenes af en aan. Heel ongebruikelijk mag ik zelfs op de foto met 3 politie mannen op elektrische scooters. Maar ook erg bijzonder om te zien, is dat op het naast gelegen terrein, een festival  wordt opgebouwd om Independence day te vieren. Tientallen families zijn druk met het opbouwen van yurts en het maken van plov (traditioneel rijstgerecht) in giga grote wokpannen die op koeienmest worden verwarmd. Stalletjes met souvenirs, bontmutsen en andere prullaria worden ingericht voor de grote happening. In de verte zien we de generale repetitie voor de traditionele paarden spelen.

Mensen vragen ons steeds "agooda" ??? Ons antwoord is Ghalandia. Waarop dan altijd lachend de reactie volgt: Ahaaaaaa. Sommigen weten dan ook nog Amsterdam te noemen en een enkeling begint de namen van soms wel hele oude bekende Nederlandse voetballers op te sommen.

Helaas hebben we geen tijd om nog langer in Talas te blijven om dit feest op 30 en 31 augustus echt mee te maken.

Bas is er eigenlijk wel klaar mee om na meer dan 4000 kilometer gereden te hebben, nogmaals een off-road weg te trotseren maar toch gaan we vandaag nog één keertje diep de Talas Ala-Too mountains in om voor de laatste keer te genieten van de steeds weer wisselende natuur maar ook nog een keer te spelen met de Delica op de door bandensporen gemarkeerde paden hoog in de bergen. Op het eind van de route na 50 kilometer rijden over een very bad road, liggen 2 meertjes met de naam Besh-Tash tussen de ruige bergen. De weg naar boven wordt steeds meer een pad over stenen, uiteindelijk gaat het over in weiland met hier en daar een yurt. We rijden tussen de paarden en schapen steeds verder de Besh Tash meren tegemoet tot we niet meer verder kunnen. We zijn niet de enigen die het hebben gedurfd om hier naar toe te rijden. Maar waar is nu dat mooie meer?  We kijken tegen een rotswand aan die uit losse stenen bestaat. Maar het woord "trappa" blijkt internationaal te zijn en tussen de rotsblokken gaat er inderdaad een soort van pad omhoog. Klauterend over de stenen en zorgvuldig een plekje uitkiezend om niet je schoenen in de koeienstront te zetten en daardoor uit te glijden, wordt ons doorzettingsvermogen beloond met een schitterend uitzicht op het meer op 3000 meter hoogte.

Het zonnetje doet op het eind van de middag nog een laatste poging om tussen de wolken door te schijnen zodat het oohh en aaahh gehalte hoog is. De lucht in de verte wordt donkerder en onheilspellender en komt ook nog eens onze kant uit. Net op tijd zijn we bij de auto terug en haasten we ons terug naar beneden. De modderige paden worden kleine riviertjes maar de sterke Delica heeft er gelukkig geen moeite mee. In de spiegel van de auto ziet Bas een prachtige regenboog verschijnen en snel stap ik uit om dit unieke momentje vast te leggen met de camera. Ons geluk kan niet op als er zelfs een dubbele regenboog verschijnt. Wat een mooie afsluiting van deze reis in remote areas. Net voordat het donker wordt, zijn we weer terug in het stadje Talas om een heerlijke sjaslik te eten.