Van Osh terug naar Bishkek.

24 Juni. Even bijkomen in Osh na de enerverende dag van gisteren. Het scheelt dat wij al vaker in deze twee na grootste stad van Kirgizië zijn geweest en al een klein beetje de weg kennen. Het hotel Tes is heel aangenaam, zeker als je uit de Pamir komt. 

De bazaar in Osh is een enorme markt langs een lange straat waar ook weer van alles te koop is en wij houden ervan om daar rond te struinen. Een vrouw met wit verband om haar arm gewikkeld, begon ongevraagd aan de rugzak van Bas te trekken en vroeg om dollars voor haar geblesseerde arm. Ze keek nogal verwilderd uit haar ogen en maakte een vreemde indruk. Bas was daar niet van gediend en duwde haar weg. Dat stond haar niet aan en ze begon te schelden en stak haar middelvinger op. Mensen om ons heen maakten al gebaren dat ze gek was. Scheldend en tierend liep ze uiteindelijk weg. Verscholen tussen een paar verkoopkramen, was een grote overdekte ruimte met lange tafels met aan weerszijden banken. Het rook er heerlijk naar sjaslik. Op het eind van iedere tafel stonden twee grote pannen omwikkeld met smoezelige lappen. Wij liepen naar binnen en kregen gelijk een lepeltje eten aangeboden dat uit die twee pannen kwam. Het was plov (rijst met groenten) en een kikkererwt gerecht. Vrouwen maken deze gerechten thuis en huren een tafel in deze hal om daar hun maaltijden te verkopen. Alleen al de sfeer die in deze donkere overkapte ruimte hing, was zo bijzonder dat wij plaats namen aan haar tafel. De lokale mensen eten daar dus ook. Wij houden ervan om dan onopgemerkt mensen gade te slaan. Genietende van het eten, kwam het gekke mens regelrecht naar Margit toegelopen en kreeg ze een harde slag op haar arm. Een ding moet je nooit doen bij Margit en dat is slaan. In een reflex staat zij op en slaat terug op haar zieke arm. Margit bleef haar heel indringend en boos in haar ogen aankijken en in het Nederlands vertelde ze duidelijk dat ze dit niet nog een keertje moest doen. Blijkbaar voelde deze gestoorde vrouw dat Margit niet bang voor haar was. Maar ze ging wel enorm te keer en wees daarbij op haar arm. Mensen begonnen haar weg te duwen en toen droop ze boos af. Margit kreeg daarna van veel mensen een vriendelijk lachje en ze gebaarden allemaal dat het mens niet goed snik was. Hoe zo, incognito mensen bekijken. Wederom trokken wij weer alle aandacht. Het gekke mens verscheen even later weer maar had geen verband meer om de arm en blijkbaar was ze ineens genezen. Nu liet ze ons met rust.

Vorig jaar hadden wij Atabek leren kennen. Hij was toen een guide die stadswandelingen organiseerde voor een vrijwilligers organisatie (Destination Osh). Het was erg leuk om van hem dingen te horen over de historie en de monumenten van Osh. Zijn engels is erg goed en hij is ook nog eens een gepassioneerde verteller. Later hebben we nog foto's gemaild die hij heel goed kon gebruiken voor de website, flyers en ander promotie materiaal. Vanmiddag hadden we met hem afgesproken bij Brio, een café waar echt lekkere koffie te verkrijgen is. Het was super leuk om elkaar weer te zien. Hij vertelde dat hij nu een eigen bedrijfje was begonnen met tours/stadswandelingen voor toeristen. Zie https://bestofosh.com/

Wij hadden nog wat Oezbeeks geld en wilden dit graag omgewisseld hebben in Kirgizisch geld. De beste plek om dit te doen, is bij de grens. Maar bij de border crossing (Kyzyl Art) van gisteren, was dat onmogelijk.  Op 6 kilometer rijden vanaf Osh is de grensovergang naar Oezbekistan waar wij drie weken geleden doorheen zijn gegaan. Lees het reisverslag "naar de grens met Oezbekistan". In de afgelopen drie weken hebben wij nergens anders zulke lekkere sjaslik gegeten als daar. Met de geprinte foto's van de sjaslik mannen in de tas, gingen wij geld wisselen en een vleespen eten. We werden gelijk herkend en de foto's gingen daarna het hele restaurantje door.

In Centraal Azië  rijden veel vrachtwagens en busjes uit Europa. Zo ook uit Nederland, meestal is de Nederlandse tekst nog te lezen. Zover van huis maar ook weer zo dichtbij.

25 Juni Het einde van deze reis, begint eraan te komen. We reden van Osh terug naar Toktogul. Een afstand van 415 kilometer en daar deden we 9 uur over. Ook weer heerlijk om in Kirgizië te zijn, veel paarden en koeien midden op de weg.  Auto's met laadbakken waarin paarden staan te balanceren op weg naar de veemarkt in Uzgen. En overal in de bergen zie je yurts van de boeren bevolking die in de zomermaanden daar wonen met hun gezin en veestapel.

Als toegift had moeder natuur nog een mooi uitzicht tijdens zonsondergang in petto over de Naryn rivier en het Toktogul reservoir. De kleuren van de rotsen in de bergen zijn hier zo mooi. Ze doen ons denken aan laagjes Indonesische spekkoek . De weerkaatsing in het water is echt magisch om te zien. De liefelijke natuur is o.a. mede wat Kirgizië zo bijzonder land maakt.

26 Juni. Rahat hostel in Toktogul is een aanrader. Wel kleine kamers maar een heel goed ontbijt van crumbeld egg, havermout pap, brood met kaas en homemade jam met koekjes en snoep. Een goede plek om andere reizigers te ontmoeten en verhalen uit te wisselen.

Nog geen half uur onderweg richting Bishkek (275 kilometer) was er weer een wegopbreking waar 40 kilometer mocht worden gereden. Op het moment dat de weg overging in asfalt, gaf Bas weer iets meer gas. Even verderop stond de politie verdekt in de schaduw opgesteld  en ja hoor, wij reden 21 kilometer te hard of Bas maar even 7500 Som = €97 wilde betalen. De politieman in de auto zei tegen zijn collega dat er een "camera problem" was. Hierop was te zien dat wij de limiet hadden overschreden met 11 kilometer. Bas was nu al helemaal niet meer van plan om te betalen. Het was hun probleem en niet het onze. De politie mannen waren zeker niet onredelijk, ze gingen ook met het minimum bedrag van 3500 Som akkoord. Maar ja, zelfs dit bedrag zat niet meer in de portemonnee natuurlijk. Bas kreeg zijn rijbewijs terug en mocht wéér doorrijden.

Eind van de middag waren we weer terug in ons geliefde Friends Questhouse in Bishkek. Voor een bedrag van € 3,50 werd de Delica van binnen en van buiten grondig schoon gemaakt.

27 Juni. De reis is bijna voorbij. De auto is ingeleverd bij Igor en Anna van http://www.tumar-travel.kg of Facebook 4 wd rental cars in Kyrgystan Tajikistan and Kazakhstan. Een fantastische organisatie met prima Mitsubishi Delica's en zeer goede service. Zonder een betrouwbare auto, kom je in deze landen niet ver.

Morgen 28 juni vliegen wij terug via Moskou naar Amsterdam.

De afgelopen weken hebben wij veel gedaan, gezien en beleefd. Maar ook als zeer bijzonder ervaren om door de onbekende landen Kyrgystan, Oezbekistan en Tadjikistan te reizen en intensief te mogen genieten van de vriendelijke en gastvrije mensen, de adembenemende natuur, de cultuur, gebruiken en tradities van de bevolking en de gebouwen en monumenten in de grote steden. Dit alles was alleen maar mogelijk door Bas die zo'n super goede en voorzichtige chauffeur is.

Wij hopen dat jullie ook zo hebben genoten van onze belevenissen en dat deze landen een aanrader voor jullie mogen zijn om ook zelf eens Centraal Azië te bezoeken.