Toktogul

Gisteravond kwamen Anna en Igor van Car Rental Kyrgystan de Mitsubishi Delica brengen. Wat was het weer een hartelijk weerzien met deze twee Russische eigenaren van dit fantastische verhuurbedrijf. Het was al rond 22.00 uur in de avond  maar Anna, Igor en hun zoontje Olek stonden erop dat wij nog even meegingen om ergens een hapje te eten. De keuze viel op een het Georgische restaurant Pur Pur in Bishkek. Op het menu stond een enorme grote shaslik. We hebben al heel veel van deze vleespennen gegeten in Kirgizië maar deze staat eenzaam op nummer één. 

Margit heeft drie kleine foto-albums gemaakt over Kirgizië en Oezbekistan. Wij waren hier ook al in 2018 en 2017. Igor vond het geweldig om te zien waar wij vorig jaar met zijn auto waren geweest. Regelmatig waren dat "off the road" - en slecht berijdbare weggetjes Met zijn goedkeuring, kunnen we de komende drie weken met een gerust hart er weer tegenaan. Ook nu weer stond er een koelbox in de auto met 2 flessen sterke drank: wodka en brandy en nog een paar biertjes. Alcohol is hier wel heel erg goedkoop maar het voelt toch ook wel een beetje bizar aan. Dat typeert gelijk ook de gastvrijheid en vriendelijkheid van de Kirgiezen. Maar natuurlijk ook hun drankgebruik.

Na een korte nachtrust, was het tijd om te vertrekken met de witte Delica naar de volgende bestemming Toktogul. Ondanks de ervaring van vorig jaar om rechts te rijden in een auto met het stuur aan de rechterkant, blijft het spannend voor Bas want het verkeer is druk en chaotisch in Bishkek. Maar dit is nog niet het ergste, op veel plaatsen staat er politie en die hebben er een sport van gemaakt om zoveel mogelijk boetes uit te schrijven voor te "hard" rijden en niet stoppen voor een zebrapad terwijl er echt geen voetgangers oversteken. Als je dan de pech hebt om aangehouden te worden, dan is de boete veel hoger dan gebruikelijk en verdwijnt het geld in die grote zak van de corrupte diender. Buiten de steden is het niet druk maar overal kan wel politie staan met snelheidsflitsers. Vandaag reden we op de doorgaande weg, richting het zuiden. Op een hoofdweg is het grootste gedeelte geasfalteerd maar slecht onderhouden. Dat betekent dat er diepe "potholes" in het wegdek zitten waar je liever niet met je banden doorrijdt. Toch lukt het niet altijd om deze te vermijden. Helaas regende het vandaag en er lag zelfs sneeuw op de twee bergpassen die we over moesten steken.

Hoog in de bergen waren de half nomaden druk bezig om hun yurts weer op te bouwen. De sneeuw begint te smelten en als het warmer wordt, trekken deze mensen vanuit lager gelegen gebied, met hun paarden en schapen de bergen in waar ze o.a. leven van de melk en het vlees van het paard. Kumiz is gefermenteerde paardenmelk en het is heel onbeleefd als je dit zure, naar rook smakend drankje afslaat. Margit gaat er bijna van overgeven en Bas vindt het lekker. De mensen verkopen dit langs de kant van de weg in allerlei formaten plastic flessen. Ook staat er heel vaak een soort "pipowagen" naast een yurt. Deze blijft de hele winter daar staan en dient dan als een garage om spullen op te bergen. Vanaf oktober tot mei kan het zelfs -40 graden worden en zijn de hoge bergen van Kirgizië onbewoonbaar.

Soms moet je ook weleens naar een toilet. Als het even kan, dan geven wij de voorkeur om dit ergens in de natuur te doen. De toiletten bestaan meestal uit een kleine ruimte van hout of zinkplaat met een uitsparing in een plank op de vloer om daarin je plas of poep te mikken. Doorspoelen is er niet bij en daardoor slaat de lucht van ammoniak op de keel en ogen. Daar betaal je dan 5 Som voor. Dat is €0,06. Onderweg zie je zo nu en dan restaurantjes waar op de parkeerplaats veel auto's staan en daar willen wij dan ook graag lunchen. Altijd leuk om te kijken hoe de Kirgiezen eten, meestal samen met de hele familie. We hadden geluk want de Ramadan was afgelopen en dit moest worden gevierd. De paar gerechten die op de menukaart stonden, waren voor ons nagenoeg onleesbaar. Dus dan maar gewoon het eerste gerecht aanwijzen x twee. We kregen een grote pot thee met brood en pittige tomatenketchup. Toen we dachten dat dit het was, kwamen er nog twee kommen soep met deegballetjes met gehakt erin. Dat hadden we niet slecht geregeld.

In Toktogul slapen we één nacht in Rahat hostel, ook hier werden we zeer vriendelijk en gastvrij ontvangen. Op het menu voor deze avond stond beshbarmak. Een traditioneel gerecht met oorspronkelijk paardenvlees, noodles en brood. Bij ons zat er rundvlees in verwerkt.

Morgen gaan we Kirgizië verlaten en hopen dat de grensovergang bij Uchkurgan naar Oezbekistan open is. Een tijdje terug, groeide er nog gras tussen de brokken asfalt en een grote steen versperde de weg voor auto's. Volgens de laatste berichten vanuit het Rahat  hostel moet de grens nu wel open zijn. Maar op internet kunnen we hier niets over vinden. Lukt het niet dan is er maar één optie en dat is helemaal omrijden via Osh waar de grens wel open is. Dat wordt dan een hele lange dag rijden.